Με αφορμή το
καινούργιο τραγούδι «Οι Έλληνες της Ξενιτιάς» είχαμε μια συζήτηση με την
Μαριάννα Σάκαρη…
Σε ηλικία μόλις 6
ετών μπαίνει στο Εθνικό Ωδείο για πιάνο και στην ηλικία των 9 παίρνει
υποτροφία από τον Μανώλη Καλομοίρη στο ίδιο ωδείο όπου και παίρνει το δίπλωμά της.
Την ίδια εποχή μια φίλη της μητέρας της την πηγαίνει στον Μίμη Πλέσσα, που με τις
οδηγίες του δίνει εξετάσεις και περνάει στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας σαν
τραγουδίστρια ορχήστρας.
Παρόλο που της αρέσει
η δουλειά στο γκρουπ, προτιμάει σόλο καριέρα (πιάνο-φωνή) και για αρκετά χρόνια
κρατά τα σκήπτρα αυτής της μοναδικότητας. Έχει ήδη την πρώτη δισκογραφική
εμπειρία στην Λύρα με ένα 45άρι βινύλιο με δύο τραγούδια εκ των οποίων το ένα
έχει ερμηνεύσει η Άννα Βίσσυ.
ΑΝΝΑ ΒΙΣΣΗ ΒΡΕΣ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ
ALBUM:ΚΙΤΡΙΝΟ ΓΑΛΑΖΙΟ 1979
Στίχοι -μουσική: Σάκαρη/Ψυλλά
Βρες, βρες τον τρόπο να μου πεις αντίο εσύ που λες πώς την αγάπη μες στα
χέρια σου κρατάς Πες, πες τα...
Γράφει τραγούδια ως επί το πλείστο για τον εαυτό της και όχι για
δισκογραφία. Είναι ένας τρόπος έκφρασης όπως η ίδια αναφέρει. Είναι η εποχή που
όλοι οι μεγάλοι καλλιτέχνες έχουν μετακομίσει στο εξωτερικό λόγω πολιτικών
πεποιθήσεων. Η ίδια απλά βρίσκεται στις Βρυξέλλες και εργάζεται για την
Ελληνική Κοινοπολιτεία και το Διπλωματικό Σώμα πάντα μέσα στη μουσική…
Δυο χρόνια μετά ερχόμενη στην Ελλάδα δουλεύει με τον Κώστα Χατζή στον
Σκορπιό και την αμέσως επόμενη χρονιά με την Άντζελα Ζήλεια και τον Σώτο
Παναγόπουλο… Με την ομάδα του Κωστή Γρηγορίου σε μια θεατρική παράσταση και το
επόμενο καλοκαίρι μαζί πίστα… Όμως η Μαριάννα είναι ερωμένη του πιάνου… και
αποφασίζει ότι θα ασχοληθεί μ’ αυτό μόνιμα πια με τον ξενοδοχειακό χώρο και την
κερδίζει το “Lydra Marriott”, ο «Αστέρας», η «Ηλέκτρα» της Αθήνας
και της Ρόδου… Και το «Τιτάνια» καθώς πολλά επώνυμα πιάνο restaurant όπως το Martha’s La Gondola. Εργάζεται μια σεζόν για
την Anek Lines Πάτρα – Ανγκόνα στο ferry boat “Lissos” και ομολογεί ότι ήταν η πιο γοητευτική
εμπειρία της ζωής της. Μετά βρίσκεται Θεσσαλονίκη… Μια πόλη που η ίδια πιστεύει
ότι δεν υπάρχει δεύτερη σαν κι αυτή. Την ερωτεύεται και της γράφει ένα τραγούδι
το οποίο τραγουδάει η Πωλίνα στο CD “Καινούργιος Έρωτας” στο οποίο η Μαριάννα έχει συμμετοχή με 3,5
τραγούδια. Το μισό είναι σε στίχους Εύης Δρούτσα.
Πωλίνα: «ΩΧ, ΤΙ ΚΑΛΑ» / «Στη Θεσσαλονίκη» (1994)
ALBUM: Καινούργιος
Έρωτας
Η πρώτη συμμετοχή
στο δίσκο «Καινούργιος Έρωτας» έγινε στην Sony. Η δεύτερη δουλειά της με την Πωλίνα έγινε στην
ΜΙΝΟΣ-ΕΜΙ όπου έγραψε 12 τραγούδια, στίχο και μουσική με τίτλο «Τώρα γράφω ιστορία» και απ’ όλα τα τραγούδια ξεχωρίζει
το «Πύρινες Φλόγες» που είναι πιο κοντά στο στυλ της.
Πωλίνα: «Πύρινες
Φλόγες» (1997)
Οι Έλληνες της Ξενιτιάς
είναι μνήμες των παιδικών της χρόνων… Τότε που με την μητέρα της πηγαίναν στον
Πειραιά να αποχαιρετήσουν φίλους που έφευγαν για την ξενιτιά με μαυρισμένη ψυχή
κι ελπίδες γεμάτες φόβο… Τώρα μπορεί να «μεταφράσει» αυτά τα μουντά πρόσωπα…
τότε δεν καταλάβαινε… Μέχρι που βρέθηκε και η ίδια ξενιτεμένη με τη διαφορά ότι
είχε την τύχη να φτάσει με αεροπλάνο, να γνωρίζει αγγλικά και να έχει δουλειά
πριν καν φτάσει… Εκεί οι μνήμες της έγιναν τα πρώτα στιχάκια… Το τραγούδι δεν
τελείωσε μπαμ και κάτω όπως συνέβαινε με τα άλλα τραγούδια της… Είχε ξεκινήσει
αλλά δεν ήξερε πώς να το τελειώσει… Η πρώτη 10ετία του 2000 φεύγει το μικρό της
παιδί στο Άμστερνταμ, όπου βρίσκεται εκεί μόνιμα ξενιτεμένο. Έτσι όλα απόκτησαν
νόημα. Οι μνήμες της στο λιμάνι του Πειραιά… είχαν ένα ολόδικό της πρόσωπο να
φεύγει από το σπίτι, από τη χώρα… Να μένει κενή η καρέκλα και το πιάτο στο
τραπέζι. Τα δάκρυά της τις νύχτες μόνη της… ίδια με κείνων των ανθρώπων που
ρώταγε την μαμά της κάποτε «Μαμά γιατί κλαίνε αυτοί;»
Άρχισε να ψάχνει
στο διαδίκτυο. Τώρα όλοι μεταναστεύουν άνετα, γρήγορα, ξέρουν την αγγλική
τέλεια και 2 ακόμα γλώσσες.
Κατά την διάρκεια
της συνέντευξης την έπιασε το κλάμα, το παράπονο. Γιατί η πρώτη γενιά που έφυγε…
οι μισοί πέθαναν μέσα στα πλοία, οι άλλοι μισοί έμπαιναν καραντίνα και όταν και
ΑΝ έβγαιναν δεν ήξεραν καν γιατί είχαν φτάσει όπου είχαν φτάσει… Ωστόσο σήμερα
όποια πέτρα και να σηκώσεις στην γη θα βρεις έναν Έλληνα. Φτασμένο,
δημιουργημένο. Βλέπει το παιδί της… τον θυμάται να κάνει baby sitting σε σκυλάκια μέσα στο κρύο και σήμερα είναι διευθυντής σε μια
μεγάλη επιχείρηση που ο ίδιος έστησε και μεγάλωσε με δόξα και φήμη. Ένας Έλληνας
ακόμα. Μέσα στους τόσους που έρχεται μαζί με τον υπόλοιπο λαό μας να δώσει
σάρκα και οστά στον στίχο «… Οι Έλληνες εδώ κι εκεί, μια φλόγα Ολυμπιακή,
ανάβουν καίνε κι ανασταίνουν την φυλή μας…»
Facebook: https://www.facebook.com/OiEllinesTisKsenitias/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου